De zesling

Zondag 10 juni, 65 dagen drachtig en uitgerekend.

Nou, wij merkten bij Muisje helemaal niets. Ze wilde wel even naar buiten, kroelen op haar buikje lang uit op de tafel was ook heel erg fijn. het enige wat anders was was dat ze minder at.

Om een uur of negen vertrok ze naar boven, nou is dat niet zo vreemd, dat doet ze geregeld. Even terugtrekken, plassen, eten etc. Maar om tien uur hoorde Peter haar miauwen en dat is nou wel vreemd.

In onze slaapkamer lag ze onder onze kussens, in ons bed dus. En het was duidelijk dat ze weeen had. Peter heeft haar voorzichtig opgepakt en naar mijn werkkamer cq. kattenkamer gebracht. ze sprong gelijk in haar kist. En de weeen volgend al steeds sneller op elkaar. Niet gek veel later zagen we de eerste al tevoorschijn komen. Ze pakte het gelijk op en begon de kleine droog te likken, toen ze daar mee bezig was kwamen de volgende persweeen alweer. En niet gek veel later de tweede. Ook deze werd gelijk onder handen genomen. En daar kwam dan de derde. Deze werd ook schoongemaakt en Muisje ging slapen en de kittens hadden de weg al gevonden naar de tepels.

Goed, dachten we. Het zijn er dus drie, prima. We haalden het vieze natte matje weg en weer een droge schone voor in de plaats. Muis kreeg opeens weer weeen en na een baringskreet kwam nummer vier. Na een uur was het nog steeds stil dus weer verschonen en sommigen gingen weer verder met waar ze mee bezig waren totdat nummrtje vijf zich aankondigde, wat een verrassing. Toch vijf, Erik en ik hadden dus gelijk.

Maar nee, om 1 uur kwam uiteindelijk nummer zes, de zwaarste van het hele stel. Wat een huishouden.

Muisje was helemaal doodop maar zo trots. Was zo mooi omdat te zien. Ze ging helemaal rond liggen met haar kroost erin. Voorpoot over het stel heel. Zo bleven ze allemaal lekker warm. Kruik werd ernaast gelegd en het hele stel ging slapen of drinken. Prachtig.

                                                                        Net geboren